Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2021

Ο Σαββόπουλος μπροστά στο φέρετρο του Μίκη

    Ο Σαββόπουλος μπροστά στη σορό του Μικη_Θεοδωρακη   Στα πάντα του ψεύτικος.   Ο Σαββόπουλος αν είχε πάει στρατό θα ήξερε ότι στην Ελλάδα   χαιρετούν το εθνόσημο όχι το κεφάλι τους.   Αυτό που έκανε ήταν απλώς αμερικανια τύπου Τραμπ.  Ούτε σοβαρός εθνικιστής δεν κατάφερε να γίνει, όπως του έλεγε ο Ραφαηλίδης.   Christos Xanthakis παιδιά να λέμε και καμιά αλήθεια:  αντικομφορμιστής στα ογδόντα του είναι ο Πουλικάκος.  ο Σαββόπουλος είναι απλώς καρνάβαλος.     Stergios Alexiou Όταν χαιρετάς στρατιωτικά, εκείνον που  φυλακίστηκε κ εξορίστηκε από ένα δικτατορικό καθεστώς  κ η στρατιωτική του θητεία ήταν το Δ' Τάγμα Μακρονήσου  ή είσαι ηλίθιος ή είσαι ο Σαββόπουλος ,  που πάνω κάτω είναι το ίδιο.     Ο Σαββόπουλος αν είχε πάει στρατό θα ήξερε ότι στην Ελλάδα χαιρετούν              

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην τιμητική τελετή για τον Μίκη [8-Σεπ-2021]

    Ευτυχώς κάποια Μέσα και κυρίως τα social media φρόντισαν να μην πέσει ενημερωτικό σκοτάδι, την ώρα που στην Μητρόπολη το σύνθημα   "Μητσοτάκη Κάθαρμα"   δονούσε την ατμόσφαιρα. Άγριο γιουχάρισμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος πήγε να προσκυνήσει τη σορό του Μίκη Θεοδωράκη… Φυσικά και δεν θα παίξει στα κεντρικά δελτία… #Μητσοτακης #Θεοδωρακης #ΔΕΘ #Μικης_Θεοδωρακης #MikisTheodorakis pic.twitter.com/BR65fIq7E7 — Pigalle (@topigalle) September 8, 2021   https://www.2020mag.gr/politics/2479-xamos-sto-twitter-sigi-sta-mme-gia-tis-apodokimasies-tou-kosmou-kata-tou-mitsotaki        

Τέταρτο πιο ακριβό #ίντερνετ (χρέωση δεδομένων) στον πλανήτη.

 

Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Χατζιδάκις και Joseph Beyus

   (αντιγραμμένα από αναρτήσεις στο φατσομπούκιο)   Δημήτρης Τριάντος J u n e   1 5 ,   2 0 1 8   ·   Τα 2Μ του Ελληνικού Πολιτισμού, ο Ψηλός και ο Χοντρός, αφηγείται ο Μίκης: Θυμάμαι σαν και τώρα, όταν αρχίσαμε να επισκεπτόμαστε ο ένας το σπίτι του άλλου, αυτός να έρχεται στη Νέα Σμύρνη κι εγώ στο Παγκράτι, τα καυτά μεσημέρια του θέρους του 1946, μόνοι μας στα τελευταία καθίσματα του λεωφορείου που ανέβαινε τη Συγγρού. Κάθε μεσημέρι η μητέρα μου μας έκανε το τραπέζι και μετά πηγαίναμε για σπουδές ή για το μεροκάματο, εκείνος δούλευε στου Fix, στο εργοστάσιο πάγου κι εγώ εφημεριδοπώλης, η αλήθεια είναι ότι ο δικός μου πατέρας μού εξασφάλιζε το καθημερινό πιάτο, ενώ ο Μάνος ήταν ο ίδιος πατέρας, γιος και αδελφός, έπρεπε να δουλέψει για να ζήσει την οικογένεια του, κάτι που θα τον απομακρύνει από τη μεγάλη του αγάπη, τη συμφωνική μουσική, είχε μια από τις καλύτερες δισκοθήκες στον κόσμο, χιλιάδες δίσκοι, κυρίως «κλασικοί». Και το σπουδαιότερο: τους άκουγε όλους! κανείς στη