Σήμερα τελειώνει τυπικά το Τρίτο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, το Τρίτο Μνημόνιο. Στα οκτώ χρόνια από το 2010 δημιουργήθηκε μια ανελέητη πραγματικότητα, όπως ακριβώς είχαν προβλέψει όσοι αντιτάχθηκαν στα Μνημόνια. Η ελληνική οικονομία σταθεροποιήθηκε μέσω της φτώχειας, της ανεργίας, της εργασιακής ζούγκλας, των περικοπών στην υγεία και την παιδεία και της βαρύτατης φορολογίας. Η Ελλάδα ξαναέγινε για τα καλά μια βαλκανική χώρα. Ακόμη χειρότερο ειναι ότι τα Μνημόνια κατ έστρεψαν τον παραγωγικό ιστό χωρίς να βάλουν τις βάσεις για ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Η δομή της ελληνικής οικονομίας δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει, η παραγωγικότητα έχει μειωθεί και η ανταγωνιστικότητα επαψε να βελτιώνεται από το 2013. Η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή αποταμίευση και οι τράπεζές της είναι ζωντανοί νεκροί που μειώνουν, αντί να αυξάνουν, τις πιστώσεις. Η ανεργία είναι τεράστια και οι νέες θέσεις που δημιουργούνται είναι μερικής απασχόλησης με εξευτελιστικούς μισθούς, ενώ έχουν μεταναστεύσει