ή άποψη του Λαπαβίτσα για την έξοδο από τα μνημόνια...

Σήμερα τελειώνει τυπικά το Τρίτο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής, το Τρίτο Μνημόνιο. Στα οκτώ χρόνια από το 2010 δημιουργήθηκε μια ανελέητη πραγματικότητα, όπως ακριβώς είχαν προβλέψει όσοι αντιτάχθηκαν στα Μνημόνια.
Η ελληνική οικονομία σταθεροποιήθηκε μέσω της φτώχειας, της ανεργίας, της εργασιακής ζούγκλας, των περικοπών στην υγεία και την παιδεία και της βαρύτατης φορολογίας. Η Ελλάδα ξαναέγινε για τα καλά μια βαλκανική χώρα.
Ακόμη χειρότερο ειναι ότι τα Μνημόνια κατέστρεψαν τον παραγωγικό ιστό χωρίς να βάλουν τις βάσεις για ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Η δομή της ελληνικής οικονομίας δεν έχει ουσιαστικά αλλάξει, η παραγωγικότητα έχει μειωθεί και η ανταγωνιστικότητα επαψε να βελτιώνεται από το 2013. Η Ελλάδα έχει αρνητική καθαρή αποταμίευση και οι τράπεζές της είναι ζωντανοί νεκροί που μειώνουν, αντί να αυξάνουν, τις πιστώσεις. Η ανεργία είναι τεράστια και οι νέες θέσεις που δημιουργούνται είναι μερικής απασχόλησης με εξευτελιστικούς μισθούς, ενώ έχουν μεταναστεύσει τουλάχιστον 400000 εκπαιδευμένοι άνθρωποι στην πιο παραγωγική τους ηλικία, Παράλληλα, το γιγαντιαίο δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, απαιτώντας εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα που σκοτώνουν την εσωτερική αγορά.

Η μνημονιακή πλευρά, με κύριο εκφραστή τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο, τελικά επέβαλε αυτό που ήθελε. Για να κρατήσει τη χώρα στο ευρώ, υποτάχθηκε πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών και αποδέχθηκε την απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Ψοφοδεής και δουλική, συμβιβάστηκε πλήρως με την καταστροφή των Μνημονίων και την ιστορική περιθωριοποίηση της Ελλάδας, αρκεί να προστατεύονται τα προνόμιά της. Το πολιτικό σύστημα συντάχθηκε πλήρως με τις επιθυμίες της, όπως ακριβώς έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν όμως συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής σταθερότητας. Οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν συνθήκες κρίσης καθώς οι τεράστιες ροές κεφαλαίων από τις ΗΠΑ και της Ευρώπη υποχωρούν. Η καταιγίδα που ήδη χτύπησε την Αργεντινή και την Τουρκία απειλεί τις παγκόσμιες αγορές και θα δημιουργήσει αρνητικές συνθήκες και για την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με βαθύτατη κρίση γιατί η οικονομία της επιβραδύνεται και ήδη αμφισβητείται ευθέως η ίδια της η ύπαρξη.
Η Ελλάδα είναι βαθιά εξασθενημένη και χωρίς την κοινωνική και πολιτική ηγεσία που απαιτείται για να αντιμετωπίσει αυτά που έρχονται. Επείγει να συνταχθεί η πολιτική πρόταση που δεν θα δειλιάζει μπροστά στην ανατροπή και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

του Κώστα λαπαβίτσα